Kan zilver roesten?
Zilver roest niet zoals ijzer, maar het kan een reactie ondergaan die 'oxidatie' of 'sulfidering' wordt genoemd, waardoor het oppervlak donkerder of zelfs zwart wordt. Wanneer zilver reageert met zwavel of sulfiden in de lucht, vormt het een dunne laag zilversulfide (Ag₂S), waardoor zilver zijn glans verliest en dof lijkt. Deze reactie wordt niet als 'roesten' beschouwd, aangezien roesten verwijst naar de vorming van ijzeroxide wanneer ijzer reageert met zuurstof en water.
Waarom roest zilver niet?
Zilver roest niet omdat het chemisch stabieler is dan ijzer.
Roesten is het proces waarbij ijzer reageert met zuurstof en water om ijzeroxide te vormen. Zilver reageert daarentegen niet op dezelfde manier met zuurstof en water om een oxide (roest) te vormen.
Hoewel zilver langzaam kan reageren met zwavel in vochtige of zwavelhoudende omgevingen om zilversulfide (Ag₂S) te vormen, waardoor het oppervlak donkerder wordt, wordt dit niet als “roesten” beschouwd, maar eerder als een sulfidatiereactie.
Zilver roest niet omdat het geen fragiele en schilferige oxidelaag vormt zoals ijzer. Hierdoor wordt de corrosieve schade die roest veroorzaakt, voorkomen.
Oxidatie- en corrosiebestendigheid van zilver in verschillende omgevingen
De weerstand van zilver tegen oxidatie en corrosie varieert afhankelijk van de omgeving:
Zure omgevingen:
In zwakke zuren (zoals azijnzuur) is zilver relatief stabiel en heeft het een lage corrosiesnelheid.
In sterke zuren (zoals salpeterzuur) kan zilver corroderen, waarbij verbindingen zoals zilvernitraat ontstaan.
Over het algemeen is zilver niet erg corrosiebestendig in sterk zure omgevingen, maar het presteert beter in zwakke zuren.
Alkalische omgevingen:
Zilver is over het algemeen stabiel in alkalische omgevingen, met een lage corrosiesnelheid in veel voorkomende alkaliën zoals natriumhydroxide.
Echter, in hoge concentraties ammoniak kan zilver oplosbare zilver-ammoniakcomplexen vormen en oplossen. Daarom kunnen hoge concentraties of speciale alkalische omgevingen zilver corroderen.
Vochtige omgevingen:
In vochtige omgevingen, vooral in omgevingen met veel zwavel, reageert zilver langzaam met waterstofsulfide (H₂S) om zilversulfide te vormen, waardoor het oppervlak donkerder wordt.
Hoewel dit niet tot roest leidt zoals bij ijzer, kan het wel de glans van zilver aantasten.
Omgevingen met lage temperaturen:
Zilver is zeer stabiel in omgevingen met lage temperaturen en wordt vrijwel niet aangetast door oxidatie of corrosie.
Lage temperaturen veroorzaken geen sulfidering of andere reacties, waardoor zilver zeer corrosiebestendig is in koude omstandigheden.
Omgevingen met hoge temperaturen:
Bij hoge temperaturen neemt de chemische activiteit van zilver licht toe en kan het dunne lagen zilversulfide of zilveroxide vormen wanneer het wordt blootgesteld aan sulfiden of oxiden. Het blijft echter over het algemeen stabiel.
Bij extreme hitte (boven 800°C) of in corrosieve gasomgevingen kan zilver sterker oxideren.
Zilver vertoont over het algemeen een goede weerstand tegen oxidatie en corrosie in de meeste omgevingen, met name onder normale, vochtige en lage temperatuuromstandigheden. De corrosiebestendigheid neemt echter af in omgevingen met hoge temperaturen, sterk zure of gespecialiseerde alkalische omgevingen.
Roesten zilverlegeringen?
Zilverlegeringen roesten normaal gesproken niet, maar kunnen wel oxideren of sulfideren, waardoor het oppervlak verkleurt.
Roesten verwijst naar het proces waarbij ijzer reageert met zuurstof en water om ijzeroxide te vormen, maar omdat zilverlegeringen geen ijzer bevatten, roesten ze niet. Sommige elementen in zilverlegeringen, zoals koper, kunnen echter reageren met zuurstof of zwavel in de lucht of het water, wat leidt tot verkleuring of aanslag.
Deze oxidatielaag tast doorgaans alleen het uiterlijk aan en verzwakt niet de structurele integriteit zoals ijzerroest dat doet.
Dit is hoe verschillende legeringscomponenten de corrosiebestendigheid van zilverlegeringen beïnvloeden:
Kopergehalte:
Koper, dat vaak wordt gebruikt in zilverlegeringen (zoals 925 zilver), reageert met zuurstof in de lucht of het water. Hierdoor ontstaat koperoxide, waardoor het oppervlak licht donker wordt.
Deze verkleuring kan verwijderd worden door schoonmaken of polijsten.
Nikkel en zink:
Door kleine hoeveelheden nikkel of zink toe te voegen, kan de hardheid van zilver worden vergroot, maar kan de corrosiebestendigheid afnemen, vooral in vochtige of zure omgevingen. Hierdoor wordt het oppervlak gevoeliger voor aantasting.
Anti-aanslag legeringen:
Silver alloys containing palladium or other precious metals have better resistance to oxidation and sulfidation, making them suitable for long-lasting jewelry or high-end silverware.
Zilverlegeringen roesten niet, maar hun oppervlak kan verkleuren door oxidatie of sulfidering. Deze verkleuring heeft doorgaans alleen invloed op het uiterlijk en kan worden hersteld met regelmatige reiniging.
Gerelateerde bronnen:
Dichtheid van zilver: belangrijkste kenmerken en vergelijkingen met andere metalen
NL 
EN 
DE 
RU 
FA 
ID 
ES 
FR