خوردگی حفره ای شکلی از خوردگی موضعی است که معمولاً روی سطح فلزات رخ می دهد و حفره ها یا حفره های کوچک و عمیقی را ایجاد می کند. برخلاف خوردگی یکنواخت، خوردگی حفرهای فقط در نواحی خاصی روی سطح فلز اتفاق میافتد، که منجر به عمق بیشتر خوردگی در آن نواحی موضعی میشود، در حالی که سایر نواحی ممکن است آسیب قابل مشاهده نداشته باشند.

خوردگی حفره ای خطرناک است زیرا در نواحی موضعی روی سطح فلز متمرکز می شود و عمق خوردگی می تواند به سرعت افزایش یابد و در نهایت منجر به سوراخ شدن فلز شود. علاوه بر این، تشخیص خوردگی حفرهای اغلب از طریق بازرسیهای بصری استاندارد دشوار است، به این معنی که میتواند تا زمانی که مشکل شدید شود، بیتوجه بماند و به طور بالقوه یکپارچگی و ایمنی سازه را به خطر بیندازد.
کدام مواد در برابر خوردگی حفره ای حساس هستند؟
فولاد ضد زنگ: به خصوص فولادهای زنگ نزن 304 و 316 که در محیط های کلریدی مستعد خوردگی حفره ای هستند.

آلیاژهای آلومینیوم: اینها همچنین می توانند خوردگی حفره ای را در محیط های اسیدی قوی یا پس از آسیب مکانیکی تجربه کنند.
آلیاژهای تیتانیوم و آلیاژهای نیکل: در حالی که این مواد مقاومت خوبی در برابر خوردگی دارند، خوردگی حفرهای میتواند تحت شرایط خاصی مانند محیطهای با کلرید بسیار غلیظ رخ دهد.
کدام محیط ها مستعد ایجاد خوردگی حفره ای هستند؟
خوردگی حفره ای بیشتر در محیط های زیر رخ می دهد:
محیط های کلرید: به عنوان مثال، محلول های آب دریا، آب شور یا کلرید. یون های کلرید عامل اصلی خوردگی حفره ای هستند.
محیط های اسیدی: فلزات در محیطهای با pH پایین، بهویژه انواع خاصی از فولاد ضد زنگ، بیشتر در معرض خوردگی حفرهای قرار میگیرند.
محیط های با دمای بالا: در شرایط دمای بالا، لایه اکسید محافظ روی سطح فلز ممکن است تخریب شود و خطر خوردگی حفرهای را افزایش دهد.
چگونه خوردگی حفره ای را تشخیص دهیم؟
از آنجایی که تشخیص خوردگی حفره ای اغلب از طریق بازرسی بصری دشوار است، معمولاً از روش های زیر استفاده می شود:
تست اولتراسونیک: برای تشخیص نواحی خوردگی در زیر سطح فلز استفاده می شود.
تست الکتروشیمیایی: جریان و پتانسیل را برای تشخیص خوردگی روی سطح فلز اندازه گیری می کند.
بررسی اشعه ایکس: می توان از آن برای بررسی خوردگی عمیق در ساختار استفاده کرد.
چگونه از خوردگی حفره ای جلوگیری کنیم؟
اقدامات کلیدی برای جلوگیری از خوردگی حفره ای عبارتند از:
انتخاب مواد مقاوم در برابر خوردگی کلرید: به عنوان مثال، فولاد ضد زنگ فوق دوبلکس (2205)، هاستلوی، اینکونل و غیره
غیرفعال سازی سطحی: غیرفعال کردن فولاد ضد زنگ و سایر مواد می تواند پایداری لایه اکسید محافظ را بهبود بخشد و احتمال ایجاد حفره را کاهش دهد.
محافظت از پوشش: استفاده از پوشش های ضد خوردگی مانند پلی اورتان، پوشش های اپوکسی یا پوشش های فلزی می تواند به طور موثر سطح فلز را از عوامل خورنده جدا کند.
بازرسی و نگهداری منظم: به طور مرتب سطوح تجهیزات را بررسی کنید، به ویژه در محیط های خورنده شناخته شده، برای اطمینان از عدم وجود مشکلات احتمالی حفره.
روش های تعمیر خوردگی حفره ای چیست؟
هنگامی که خوردگی حفره ای رخ می دهد، تعمیر معمولاً شامل مراحل زیر است:
ناحیه خورده شده را بردارید: از روش های مکانیکی یا شیمیایی برای حذف قسمت خورده استفاده کنید.
انفعال مجدد: پس از از بین بردن خوردگی، سطح فلز را غیرفعال کنید تا مقاومت به خوردگی آن بازگردد.
از جوشکاری یا پر کردن برای تعمیر استفاده کنید: در برخی موارد، ممکن است از مواد جوشکاری یا پرکننده برای ترمیم ناحیه آسیب دیده استفاده شود.
قطعات آسیب دیده را جایگزین کنید: برای سازه هایی که به شدت آسیب دیده اند، ممکن است نیاز به تعویض کل قطعه باشد.


