چرا فولاد ضد زنگ خورده می شود: بینش در مورد انواع خوردگی و عوامل محیطی

از علل خوردگی فولاد ضد زنگ که در بالا ذکر شد، واضح است که مکانیسم خوردگی ارتباط نزدیکی با تخریب لایه غیرفعال و توانایی آن در خود ترمیم دارد.

خوردگی در نتیجه تاثیر ترکیبی عوامل محیطی (مانند یون های کلرید، محیط های اسیدی، غلظت اکسیژن) و عوامل مکانیکی (مانند تنش، سایش) رخ می دهد.

انتخاب مواد فولاد ضد زنگ مناسب، اجتناب از محیط های خشن، اجرای عملیات سطحی مناسب، و انجام بازرسی و نگهداری منظم می تواند به کاهش خطر خوردگی کمک کند.

برای جلوگیری از خوردگی فولاد ضد زنگ می توان اقدامات زیر را انجام داد:

مواد مناسب را انتخاب کنید: انواع مختلف فولاد ضد زنگ درجات مختلفی از مقاومت در برابر خوردگی را ارائه می دهند. انتخاب مواد مناسب برای شرایط محیطی مهم است:

• فولاد ضد زنگ 316 (که حاوی مولیبدن است) مقاومت بهتری در برابر خوردگی در محیط های کلرید ارائه می دهد و آن را برای محیط های دریایی یا آب شور مناسب می کند.
• فولاد ضد زنگ 304 برای محیط های عمومی مناسب است اما ممکن است در غلظت های بالای کلرید یا محیط های اسیدی قوی خورده شود.

از قرار گرفتن در معرض محیط های کلرید خودداری کنید: یون های کلرید یکی از عوامل اصلی خوردگی فولاد ضد زنگ هستند. از قرار گرفتن طولانی مدت در معرض آب دریا، آب شور، پاک کننده های حاوی کلر یا سایر مواد مبتنی بر کلرید خودداری کنید. اگر اجتناب ناپذیر است، آلیاژهایی با مقاومت در برابر خوردگی قوی تر مانند فولاد ضد زنگ 316 انتخاب کنید.

نظافت و نگهداری منظم: تجمع کثیفی، گریس یا مواد خورنده روی سطح فولاد ضد زنگ می تواند به لایه محافظ آن آسیب برساند. برای حذف آلودگی ها و جلوگیری از خوردگی، سطح را به طور مرتب تمیز کنید. از پاک کننده های غیر خورنده و ملایم استفاده کنید و از اسیدها یا بازهای قوی در طول تمیز کردن اجتناب کنید.

اطمینان از تامین اکسیژن: لایه غیرفعال سازی روی فولاد ضد زنگ برای دست نخورده ماندن به اکسیژن نیاز دارد. از قرار دادن فولاد ضد زنگ در محیط های کم اکسیژن خودداری کنید. به عنوان مثال، از تامین اکسیژن کافی در خطوط لوله بسته یا محیط های عمیق آب اطمینان حاصل کنید، یا به طور مرتب سطح اکسیژن را در فضاهای بسته بررسی کنید.

اجتناب از محیط های با دمای بالا: دماهای بالا (مخصوصاً بالای 800 درجه سانتیگراد) می تواند لایه غیرفعال را روی فولاد ضد زنگ شکسته و منجر به خوردگی بین دانه ای یا انواع دیگر خوردگی شود. از قرار دادن فولاد ضد زنگ در معرض دمای بیش از حد بالا، به ویژه در شرایط گرمایش طولانی مدت خودداری کنید.

جلوگیری از آسیب مکانیکی: آسیب مکانیکی (به عنوان مثال، خراش یا سایش) می تواند لایه غیرفعال محافظ را بشکند و خطر خوردگی را افزایش دهد. از ابزار و روش های مناسب برای جلوگیری از آسیب به سطوح فولادی ضد زنگ استفاده کنید. برای مناطق مستعد آسیب، استفاده از پوشش های محافظ یا سایر اقدامات پیشگیرانه را در نظر بگیرید.

از درمان های سطحی مناسب استفاده کنید: درمان‌های سطحی مانند پرداخت یا غیرفعال کردن می‌توانند مقاومت در برابر خوردگی فولاد ضد زنگ را افزایش دهند. عملیات غیرفعال سازی می تواند لایه غیرفعال سازی را بهبود بخشد و مقاومت به خوردگی را افزایش دهد. برای فولاد ضد زنگ که در معرض محیط‌های شدید قرار می‌گیرد، می‌توان از روش‌های حفاظت از سطح اضافی مانند پوشش‌های ضد خوردگی استفاده کرد.

از تماس با محصولات آهن خودداری کنید: فولاد ضد زنگ به راحتی توسط زنگ زدگی ناشی از مواد مبتنی بر آهن آلوده می شود. ذرات زنگ ممکن است به سطح فولاد ضد زنگ بچسبد و به لایه غیرفعال آسیب برساند و باعث ایجاد خوردگی شود. هنگام استفاده یا نگهداری از فولاد ضد زنگ، از تماس با محصولات آهنی بخصوص در محیط های مرطوب خودداری کنید.

از تکنیک های جوشکاری مناسب استفاده کنید: در حین جوشکاری، دمای بالا ممکن است لایه غیرفعال را از بین ببرد و منجر به خوردگی در نواحی جوش شده شود. استفاده از مواد و تکنیک های مناسب جوشکاری (مثلاً جوشکاری در دمای پایین، اجتناب از گرمای بیش از حد) می تواند خطر خوردگی را در مناطق جوش داده شده کاهش دهد.

جلوگیری از خوردگی شکاف: خوردگی شکافی معمولاً در نواحی مهر و موم شده، مانند اتصالات فلنج یا اتصالات لوله، که در آن اکسیژن محدود است، رخ می دهد و باعث تسریع خوردگی می شود. مرتباً این نواحی را بازرسی کنید و آب بندی مناسب را حفظ کنید یا از مواد تخصصی (مثلاً فلنج هایی با واشرهای آب بندی) برای کاهش خطر خوردگی شکاف استفاده کنید.